ಅಚ್ಚಕನ್ನಡ

ನೆನಪಿಟ್ಕಂಡು ಏನ್ ಮಾಡ್ತಿ ಹುಚ್ಚ, ನಡೆದಿದ್ನೆಲ್ಲ ಮರ್ತೋಗು. ಗಾಯಗಳ ಪೆಟ್ಟು ನೂರಾರು ಬಿದ್ದೋಗ್ಲಿ, ಹರಿದು ಆವಿಯಾಗೊ ನೀರಾಗು. ಹಳೆದಾರಿ ಹಿಂದಾಕಿ ಊರ್ಬಿಟ್ಟು ಓಡೋಗು, ನೆನಪುಗಳ್ನೆಲ್ಲ ತಿರುವಾಕಿ ಏನ್ ಮಾಡ್ತಿ, ಬರೆದ ಪತ್ರಗಳೆಲ್ಲ ಹರಿದಾಕು. ನೆನಪಿದು ಬಿಳಿಮಂಜು, ಬಿದ್ದಂಗೆ ಕರಗಲಿ, ಅದೆಷ್ಟೆ ನೋವಿರಲಿ, ಅಳು ಬಂದು ನಿಂತೋಗಲಿ. ಗುಡಿಲಿರುವ ದೇವರು ಕುಂತಂಗೆ ನೀನಾಗು, ಊರೆಲ್ಲ ನೋಡಿ ಬಂದು ಸಿಕ್ಕ ನೋವ ಮರೆತೋಗು. ನೆನಪಿಟ್ಕಂಡು ಏನ್ ಮಾಡ್ತಿ ಹುಚ್ಚ, ಅನ್ಸ್ಕಂಡಿದ್ನೆಲ್ಲ ಮರ್ತೋಗು. ಅವಮಾನ...

ಎದೆಯನಪ್ಪಿದ ಮೊಗವನು ಎತ್ತಿ ನೋಡಲಿ ಹೇಗೆ, ಕಣ್ಣು ತುಂಬಿ ಹರಿದ ಮೇಲೆ ಒಲವು ತಂದ ಬೇಗೆ. ಸೇರುತಿರಲಿ ರಾಗಗಳು ನಿತ್ಯವೂ ಸರಾಗವಾಗಿ, ಒಲವ ಜಪಿಸಿ ಬದುಕಿದವನೆ ನಿತ್ಯ ಶಾಂತ ಯೋಗಿ. ಬೇಡವೆನ್ನಲಿ ಹೇಗೆ ಒಲವು ತಂದ ಮಳೆಯ, ಸೋನೆಯಲ್ಲಿ ತಣಿದ ಮನವು ಈಗ ತಾನು ದಿವ್ಯ. ಮನದ ಕಾಂತಿ ಚಿಮ್ಮಿ ಬೀರಿದೆ, ಜೊತೆಗೆ ಇರುವ ಬಯಕೆ, ಓಟ ಕಿತ್ತ ಮನಸ್ಸ ಹಿಡಿದು ನಿಲ್ಲಿಸಿತು ಈ ಅರವಳಿಕೆ. ಅರಳಿದಂತ ಹೂವು ತನ್ನ...

ಸನ್ನಿವೇಶ ೧ ಮೂರನೇ ಸೆಮ್ ಶುರುವಾಗಿ ಸುಮಾರು ಮೂರು ತಿಂಗಳಾಗಿತ್ತು ಅನಿಸುತ್ತೆ. ಒಂದು ಶನಿವಾರ ಬೆಳಗ್ಗೆ ಕ್ಲಾಸ್ ಗೆ ಬಂದಿದ್ದ ನಮ್ಮ ಗುಂಪಿನ ಒಂದು ೮ ಜನ, ಇದ್ದಕ್ಕಿದ್ದ ಹಾಗೆ ಮೇಕೆದಾಟಿಗೆ ಹೋಗಣ ಅಂತ ಮಾತುಕತೆ ಶುರು ಮಾಡಿದ್ರು. ಒಂದರ್ಧ ಗಂಟೆಯಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲವನ್ನ ಇತ್ಯರ್ಥ ಸಹ ಮಾಡಿಬಿಟ್ಟಿದ್ರು. ಕೆಲವರು ಅವರಪ್ಪನದ್ದೋ, ಸ್ನೇಹಿನದ್ದೋ, ಇನ್ಯಾರದ್ದೊ ಗಾಡಿಗಳನ್ನ ಎತ್ತಾಕ್ಕೊಂಡು ಮಧ್ಯಾಹ್ನ ಒಂದು ೧೧ ಗಂಟೆಯಷ್ಟರಲ್ಲಿ ನಾಲ್ಕು ಗಾಡಿಗಳಲ್ಲಿ ಮೇಕೆದಾಟಿನ ಕಡೆಗೆ ಹೊರಟೆ ಬಿಟ್ಟಿದ್ವಿ....

ಮನವು ಯೋಚನೆಗಳಲಿ ಮಿಂದು, ಪದಗಳನು ತಿದ್ದಿ ತೇಯ್ದು, ಚಂದ ಮಾಡಿ ಬರೆದಾಗಲೇನೆ, ಸೊಗಸಾದ ಕವನವೆಂದು ಹೇಳೋದು. ಒಳಗಿನದ್ದೆಲ್ಲ ಹೊರಕ್ಕೆ ಹಾಕಿ, ಹೊರಗಿನದ್ದೆಲ್ಲ ಒಳಕ್ಕೆ ತುಂಬಿ, ಅರ್ಥ ನೀಡಿ ಬರೆದಾಗಲೇನೆ, ಹಿರಿದಾಗ ಕವನವೆಂದು ಹಾಡೋದು. ನೂರು ದಾರಿ ಸವೆಸಿ ಬಂದ, ನೂರು ಸಾರಿ ಬದುಕಿ ತಂದ, ತುಂಬು ಅನುಭವ ನೀಡುವುದಕೆ, ಜೊತೆಯಾದ ಕವನವನ್ನ ಓದೋದು. - ಆದರ್ಶ

ಜಗವಿದು ಎಚ್ಚರದ ಭ್ರಮೆಯಲ್ಲಿ ಮುಳುಗಿ, ಉಳಿದಿಹದು ಕತ್ತಲೆಯ ಕೋಣೆಯಲ್ಲಿ ಮಲಗಿ. ಎಲ್ಲಿಯೊ ಯಾವುದೊ ಹೊಸ ದಿನದೆಣಿಕೆಯ ಹುರುಪು, ಇಲ್ಲಿಹುದು ಅದರ ಸುಳ್ಳಿನ ಹೊಳಪು. ಬಿತ್ತರಿಸು ಲೋಕವೇ ನಿನ್ನೊಳಗಿನ ಗಾರುಡಿ, ಬಿಗಿಹಿಡಿ ಜನ ನೋಡುವ ದಾರಿಗೆ ಕನ್ನಡಿ . ಎಲ್ಲಿಯೊ ಯಾವುದೋ ಊರಿನ ಅಣಕು, ಇಲ್ಲಿಹುದು ಅದರ ಸುಳ್ಳಿನ ತುಣುಕು. ಜಗವಿದು ಹುಚ್ಚಿನ ಅಲೆಯಲ್ಲಿ ಮುಳುಗಿ, ಉಳಿದಿಹದು ಹರಿದ ಬಟ್ಟೆ ತೊಟ್ಟು ತಾನಾಗಿ. ಎಲ್ಲಿಯೊ ಯಾವುದೋ ಹೊಸ ಯುಗದ ಮಬ್ಬು, ಇಲ್ಲಿಹುದು...